Via QR-code op voertuig te lezen: de Ford Zephyr mk2, 206E
Voor u staat een Ford Zephyr MK2 met overdrive, model nummer: 206E. Gebouwd in december 1959 in Dagenham bij Londen in de UK. Vervolgens verscheept naar Zweden waar de auto in juni 1960 op kenteken (zie foto hierna) is gezet. In 2005 naar Nederland gehaald en sinds juni 2022 is Robert van Vliet de trotse eigenaar. Hij ging door waar de vorige eigenaar was gestopt door onder meer het interieur te vernieuwen.
Historie
In 1956 werden de Consul, Zephyr en Zodiac allemaal gerestyled door ontwerper Colin Neale. De motoren van de zescilinders werden vergroot tot 2.553 cc (156 cu in), met een vermogen dat dienovereenkomstig werd verhoogd tot 86 pk (64 kW). [7] De wielbasis werd vergroot met 3 inch (76 mm) tot 107 inch (2.700 mm) en de breedte nam toe tot 69 inch (1.800 mm). Ook de gewichtsverdeling en draaicirkel werden verbeterd. De topsnelheid steeg tot 88 mph (142 km / h) en het brandstofverbruik werd ook verbeterd bij 28 mpg-imp (10 L / 100 km; 23 mpg-US).
De Zephyr mk2 vormde samen met de Consul en de snellere en luxere Zodiac, de zogenoemde “three graces.” Dit was de nieuwe generatie sedans van Ford Engeland, geïntroduceerd in 1956. Kijk hier de korte promotiefilm, opgenomen in de Harringay Arena in 1957, en gemaakt om de lancering van de nieuwe Ford Consul, Zephyr en Zodiac aan te kondigen.
De Zodiac en Zephyr werden ook aangeboden in twee carrosserievarianten, de “Highline” en “Lowline”, afhankelijk van het bouwjaar – het verschil is 1,75 inch (44 mm) gesneden uit de hoogte van het dakpaneel. De “Highline” -variant had een halfrond instrumentenpaneel, terwijl de “Lowline” een meer rechthoekig paneel had. Deze hogere daklijn was omdat het dragen van een hoed tijdens het rijden in die tijd nog relatief normaal was. Bij de restyling voor bouwjaar 1959 werd deze daklijn verlaagd. Daardoor wordt nu gesproken over highline en lowline modellen. De productie liep tot 1962.
Naast een handgeschakelde drieversnellingsbak was een overdrive optioneel en vanaf 1956 (1959 in Australië) was een Borg Warner DG automatische transmissie beschikbaar. Aanvankelijk werden trommelremmen rondom gemonteerd (met een groter voeringoppervlak van 147 vierkante in of 950 cm2), maar voorschijven werden optioneel in 1960 en standaard vanaf medio 1961 (in Australië waren alleen vierwielige trommelremmen beschikbaar; sommige dealers monteerden servo-assistentie vanaf 1961).
Hoewel ontworpen en ook voornamelijk geproduceerd in Dagenham in het Verenigd Koninkrijk, werden de three graces op zeer veel plaatsen in de wereld in kleinere hoeveelheden geassembleerd. Antwerpen, Amsterdam, Canada en Australië om er een paar te noemen.
Naast de sedan, werden er ook in kleine series auto’s direct na productie omgebouwd tot estate, cabriolet en zelfs pickup. Dit vond plaats bij externe carroseriebouwers en niet in de fabrieken.
Hoewel de modellen een verkoopsucces waren, was het toch vooral het Verenigd Koninkrijk en Australië / Nieuw Zeeland waar de auto’s werden verkocht. Op het Europese vasteland kochten meer mensen de modellen van Ford Duitsland. Dit heeft er toe geleid dat er op dit moment nog maar een beperkt aantal Zephyrs van deze generatie op kenteken staan in Nederland. Het illustreert hoe zeldzaam een links-gestuurde Zephyr inmiddels is. Meer info over Engelse Fords:
Een paar foto’s van de interieuraanpassing:
