Er waait al een tijdje een wind door Nederland dat alles wat fout ging vroeger niet meer in het huidige straatbeeld te zien mag zijn. Denk aan standbeelden, straatnamen en parken. Wat mij betreft een volstrekt verkeerde ontwikkeling.
Overigens is deze beweging niet nieuw. Door mijn werk heb ik nogal wat gemeentehuizen van binnen gezien. De meeste daarvan hebben ergens in de hal of vergaderzaal van het stadhuis de portretten hangen van al hun burgemeesters sinds circa 1850. Opvallend is dat in die portrettengalerij structureel ergens een burgemeester mist in de periode 1940-45. Was er toen geen burgemeester dan? Waarschijnlijk wel, maar die was kennelijk ‘fout in de oorlog’. Ik ben van de generatie na de oorlog en ben objectief geïnteresseerd wie welke burgemeester in welke periode was. Het lijkt nu of er in de oorlogsjaren helemaal geen burgervaders waren. Waarom geen uitleg wie het was en een uitleg van de consequentie van zijn daden?
Een goed voorbeeld hoe het kan is het slavernijmuseum in Liverpool. Een aanrader om dit museum (kosteloos) te bezoeken. Liverpool is namelijk lange tijd de hoofdstad geweest van de trans-Atlantische slavernij. Goederen, zoals suiker en katoen werden verscheept door de rederijen en schepen uit Liverpool. Diezelfde eigenaren verscheepten miljoenen slaven van Afrika naar Amerika en de Caraïben om te werken op de plantages. Je ziet de namen van destijds nog steeds terug in de stad, ook al zijn er ook daar mensen die iets te rigoureus zijn zoals bij Penny Lane, waarvan gedacht werd dat deze beroemde straat was vernoemd naar een slavenhandelaar.
Los van de fysieke aanwezigheid is dit vanzelfsprekend ook een item online. Het Europese Hof van Justitie heeft een aantal jaren gelden bepaald dat iedereen het recht heeft om vergeten te worden in de resultaten van zoekmachines zoals Google. Het gaat dan om resultaten die ontoereikend, irrelevant of niet langer relevant, of buitensporig zijn ten aanzien van de doeleinden waarvoor ze zijn verwerkt. Dit zogenoemde recht om te worden vergeten werd op 13 mei 2019 toegekend door het Europese Hof van Justitie. Een Spanjaard die niet wilde dat er een link naar een vijftien jaar oud krantenartikel bovenkwam, kreeg zijn gelijk.
Ik wens Google veel wijsheid bij de uitvoering van deze vergeetverzoeken. Vanzelfsprekend ben ik er voor dat wanneer misbruik van iemands privacy wordt gemaakt, er ingegrepen moet kunnen worden. Denk bijvoorbeeld aan een wraakzuchtige ex, die compromitterend (beeld)materiaal op het net gooit. Tegelijkertijd heb ik als burger ook recht op (historische) informatie die niet is gecensureerd door mensen van een bepaalde tijdsgeest.
